Με απεργιακά συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα, τη Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου ξεκινούν οι απεργιακές κινητοποιήσεις σε όλες τις βαθμίδες της δημόσιας και της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Με όλες τις μορφές οι εκπαιδευτικοί φορείς ενημερώνουν την κοινωνία, ώστε να απαντήσουν στο επικοινωνιακό μπαράζ διαστρέβλωσης της πραγματικότητας, συκοφάντησης του αγώνα τους και υποτίμησης της αξιοπρέπειας των εκπαιδευτικών λειτουργών της χώρας, που βρίσκεται εδώ και δύο εβδομάδες σε πλήρη εξέλιξη.
Στις απεργιακές κινητοποιήσεις της ΟΛΜΕ (δημόσια δευτεροβάθμια εκπαίδευση) μπορούν να συμμετάσχουν ΟΛΟΙ οι εκπαιδευτικοί της δημόσιας δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και αυτοί που είναι αποσπασμένοι σε διάφορες υπηρεσίες ή έχουν διατεθεί μερικώς ή ολικώς σε άλλη βαθμίδα, εκτός από όσους έχουν κάνει μετάταξη.
Στις απεργιακές κινητοποιήσεις της ΟΙΕΛΕ (ιδιωτικά σχολεία όλων των βαθμίδων) καλούνται να συμμετάσχουν όλοι οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί.
Η Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας (δημόσια πρωτοβάθμια εκπαίδευση) κήρυξε τρίωρη στάση εργασίας τη Δευτέρα 16/9/13, πρώτη μέρα των κινητοποιήσεων της ΟΛΜΕ, για τη διευκόλυνση της συμμετοχής στα συλλαλητήρια που θα πραγματοποιηθούν.
ΑΠΕΡΓΩ ΓΙΑΤΙ..
Για να δείτε το video μεταβείτε στο
https://pdv.org.gr/921
ΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΟΛΜΕ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ! ΣΥΝΑΔΕΛΦΕ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΣΤΑΣΟΥ ΟΡΘΟΣ!
Είναι άλλο πράγμα να διδάσκεις στην ιστορία, το πώς απάντησαν σε διλήμματα ζωής, απλοί καθημερινοί άνθρωποι, που μετά τους έντυσαν με τις δάφνες των ηρώων, κι άλλο να πρέπει εσύ να απαντήσεις, για τη δική σου ζωή! Έρχεται όμως στη ζωή του καθένα μας, μια τέτοια στιγμή!
Στις 4 και 5 του Σεπτέμβρη οι καθηγητές στις Γενικές Συνελεύσεις αποφάσισαν απεργία διαρκείας.
Η ώρα της προσωπικής ευθύνης έχει φτάσει. Τον ύπνο μας δεν πρέπει να τον ταράζει άλλο ο φόβος και το άγχος για το πού θα βρεθούμε αύριο, αν θα είμαστε οι επόμενοι της διαθεσιμότητας-απόλυσης, αν θα πάρουμε το βαλιτσάκι μας για άλλη γη κι άλλα μέρη, αν σήμερα μπορούμε και διδάσκουμε το ένα μάθημα και αύριο όχι, αν σήμερα διδάσκουμε σε ένα σχολείο και αύριο σε δύο ή τρία, γιατί όσο αυξάνουν τους μαθητές στα τμήματα, εμείς θα πλεονάζουμε. Δεν μπορούμε να αντικρίζουμε το διπλανό συνάδελφο υπολογίζοντας μόρια και σειρά τοποθέτησης για το αν είμαι εγώ ή αυτός που φεύγει.
Πώς θα μπούμε στην τάξη, όταν ξέρουμε πως 15.000 μαθητές μας πετάχτηκαν έξω από τα σχολεία τους ή αναγκάστηκαν να αλλάξουν βίαια ειδικότητα; Όταν ξέρουμε πως χιλιάδες μαθητές θα εγκαταλείψουν, έστω κι αυτό το κουτσουρεμένο, πληγωμένο και λειψό σχολείο, για να οδηγηθούν στη μερική κατάρτιση και τη μαθητεία; Όταν ξέρουμε ότι θα σπρωχτούν σε ένα μέλλον απλήρωτης παιδικής εργασίας, εκεί όπου το μόνο τους «μορφωτικό εφόδιο» θα είναι η υποταγή στον εργοδότη και η προετοιμασία τους για να γίνουν οι σύγχρονοι δούλοι του 21ου αιώνα;
Η δουλειά μας έχει βαρύ φορτίο. Όχι γιατί το αποδεικνύει η ΟΥΝΕΣΚΟ, δείχνοντας πόσες ώρες γραφείου αντιστοιχούν σε μία διδακτική ώρα, αλλά γιατί το αποδεικνύει η ίδια η ιστορία. Η εκπαίδευση ήταν πάντα μπροστά στους αγώνες για μια καλύτερη ζωή, για ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Έχουμε χρέος να απεργήσουμε γιατί:
Τα σχολεία πρέπει να ξεκινήσουν με όλους τους συναδέλφους που βγήκαν σε διαθεσιμότητα-απόλυση, που οδηγήθηκαν με το πιστόλι στον κρόταφο στις υποχρεωτικές μετατάξεις, με τους χιλιάδες αναπληρωτές που πετάχτηκαν εκτός τάξης. Για μαζικούς διορισμούς στην εκπαίδευση. Γιατί πολλοί νέοι, αλλά και το δικό μας παιδί, μπορεί να είναι πτυχιούχος ή φοιτητής καθηγητικής σχολής και δεν θα δει ποτέ την πόρτα του σχολείου.
Οι μαθητές μας στην τεχνική εκπαίδευση πρέπει να επιστρέψουν στα θρανία τους, στις ειδικότητες που διάλεξαν. Να μην επιτρέψουμε να κάνουν έκπτωση στα όνειρα τους και να γίνουν λεία στα χέρια των σχολαρχών.
Το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία είναι δικαίωμα όλων και δεν το απεμπολούμε. Η καπιταλιστική κρίση οδήγησε 1,5 εκατομμύριο στην ανεργία και στο κοινωνικό περιθώριο. Θα δώσουμε τη μάχη με το βλέμμα στραμμένο στους άνεργους και απλήρωτους γονείς των μαθητών μας . Η νίκη του δικού μας αγώνα θα ανοίξει δρόμο για ολόκληρη την κοινωνία. Οι εκπαιδευτικοί δεν ήταν ποτέ συντεχνία.
Ο μισθός μας λεηλατείται, οι συντάξεις κόβονται, η δημόσια δωρεάν υγεία διαλύεται. Και αν σήμερα φοβόμαστε, πώς θα τα βγάλουμε πέρα, αν χάσουμε το μισθό με την απεργία, αύριο μπορεί να μην τον έχουμε καθόλου. Γιατί και όποιος τον έχει, ξέρει καλά, ότι με τα χαράτσια, τους φόρους και την ακρίβεια δε φτάνει ούτε για την επιβίωση, αλλά και γιατί, το ψωμί της δικής μας οικογένειας, δεν είναι πολυτιμότερο από του διπλανού μας.
Το δημόσιο σχολείο μεταλλάσσεται με το νέο νόμο για την αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης. Το Λύκειο μετατρέπεται σε εξεταστικό κάτεργο που θα αποβάλλει ως ξένο σώμα τους αδύναμους μαθητές, οι οποίοι δεν θα μπορούν να ανταποκριθούν. Νέο Γενικό Λύκειο, πιο επιλεκτικό, πιο ταξικό. Η μείωση των εισακτέων στα ΑΕΙ το αποδεικνύει περίτρανα. Αυτό σημαίνει νέα συγχώνευση σχολικών μονάδων, νέες υπεραριθμίες. Η Τεχνική εκπαίδευση οδηγείται απευθείας στην αγκαλιά της αγοράς εργασίας, με κατακόρυφη μείωση της γενικής παιδείας και ειδικότητες που θα καθορίζονται κάθε έξι χρόνια από τις ανάγκες των επιχειρήσεων για εξειδίκευση και κατάρτιση. Και αν η ειδικότητά σου συνάδελφε του ΕΠΑΛ, δεν έχει πια αξία για αυτούς, μη σκεφτείς πως κάποιος θα σε λυπηθεί και θα σε βολέψει. Πολλές φορές μας έκλεισαν το μάτι φιλικά, κέρδισαν πολιτικό χρόνο και μας εξαπάτησαν.
Το δημόσιο σχολείο το πονάμε εμείς οι χιλιάδες εκπαιδευτικοί που προσπαθούμε να το κρατήσουμε όρθιο. Το πονάνε χιλιάδες άλλοι άνθρωποι που ξέρουν πως το πισωγύρισμα στην Παιδεία θα είναι χτύπημα για όλη την κοινωνία. Ο σεβασμός της κοινωνίας προς τους εκπαιδευτικούς θα κατακτηθεί, όχι μπαίνοντας και κάνοντας μάθημα μέσα σε αυτές τις συνθήκες, αλλά στον αγώνα για τη δημόσια δωρεάν εκπαίδευση, για τη μόρφωση και το μέλλον των μαθητών μας. Η αποφασιστικότητα, η μαχητικότητα και η αγωνιστική ενότητα μας θα σπάσει το βρώμικο πόλεμο της κυβέρνησης και ορισμένων μέσων ενημέρωσης. Ας μην ξεχνάμε πως η κοινωνία είναι ένα καζάνι που βράζει από τη βαρβαρότητα που ζει. Τα μάτια των μαθητών μας και οι προσδοκίες των ανθρώπων στρέφονται πάνω μας.
Δεν μπορεί για τη ζωή μας να αποφασίζει η κυβέρνηση η Ε.Ε. και το ΔΝΤ. Δεν μπορεί να ανεχόμαστε να είμαστε οι παράπλευρες απώλειες ενός πολέμου για να αυξήσουν την ανταγωνιστικότητα τους. Για τα κέρδη τους και τις ζημιές τους. Εμείς αγωνιζόμαστε για μια ζωή με αξιοπρέπεια. Μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς αυτούς, ενώ αυτοί δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς εμάς.
Αυτόν τον αγώνα εμείς τον αποφασίσαμε μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις. Εμείς θα τον οργανώσουμε και θα τον περιφρουρήσουμε μέσα από τις ΕΛΜΕ και τις απεργιακές επιτροπές, μέσα από τα απεργιακά ταμεία αλληλεγγύης. Αν θέλουμε να διαμορφώσουμε όρους νίκης, πρέπει να μπούμε ΟΛΟΙ στην απεργία χωρίς ταλαντεύσεις.
Ξέρουμε πως ο αγώνας δεν είναι μια ζαριά, δεν είναι εύκολος. Ξέρουμε πως έχουμε πολλά εμπόδια να προσπεράσουμε. Το πρώτο ίσως και δυσκολότερο είναι να μάθουμε ξανά να κρατάμε το χέρι του διπλανού μας και να του έχουμε εμπιστοσύνη, γιατί χρόνια τώρα το χουμε ξεχάσει.
Ήρθε όμως η ώρα να τολμήσουμε και απέναντι στα διλήμματα της αδυναμίας που μας βάζουν αυτοί, που ανήμπορους και σκυφτούς μας θέλουν, να μην υποκύψουμε. Να σταθούμε ορθοί, ο ένας δίπλα στον άλλον κι όχι απέναντι, ανεμίζοντας τις σημαίες ενός αποφασιστικού αγώνα. Του δικού μας αγώνα!
ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΑΠΕΡΓΟΙ!
Αθήνα, 12/9/2013
ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ (ΟΙΕΛΕ)
48ΩΡΗ ΑΠΕΡΓΙΑ (16&17/9/2013) ΤΗΣ ΟΙΕΛΕ
ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
Παρασκευή, 13/09/2013
Συνάδελφοι,
Η πιο κρίσιμη στιγμή έφτασε. Το μέλλον μας, το μέλλον των ιδιωτικών σχολείων ως παρόχων κοινωνικού αγαθού, η δυνατότητά μας να εξακολουθούμε να είμαστε λειτουργοί της εκπαίδευσης κρίνεται. Η συμμετοχή μας στην 48ωρη απεργία (16-17/9) και στην πορεία της Δευτέρας θα δώσει το πιο ηχηρό μήνυμα σε ιδιοκτήτες και Υπουργείο Παιδείας, που εδώ και τρία χρόνια πορεύονται χέρι-χέρι, ότι δεν θα επιτρέψουμε να εγκατασταθεί στα ιδιωτικά σχολεία ο Μεσαίωνας. Ότι δεν θα τους αφήσουμε να μετατρέψουν την Παιδεία σε εμπορικό προϊόν. Ότι δεν θα γίνει πράξη το όνειρό τους να μεταβληθεί ο ιδιωτικός εκπαιδευτικός λειτουργός σε αναλώσιμο υπάλληλο. Ότι θα μπει φραγμός στην πρωτοφανή και χυδαία κρατική χρηματοδότηση των σχολαρχών με δεκάδες εκατομμύρια ευρώ (50 εκατομμύρια ευρώ τη χρονιά που έρχεται), την ώρα που οι μισθοί μας έχουν συρρικνωθεί τουλάχιστον κατά 35%.
Το Υπουργείο Παιδείας και τα ελεγχόμενα ΜΜΕ κατηγορούν τους εκπαιδευτικούς ως «αργόσχολους». Οι ιδιοκτήτες επιχειρούν, είτε με εκβιασμούς για απόλυση, είτε με ψεύτικα καλοπιάσματα και καλλιέργεια εφησυχασμού ότι, δήθεν, δεν θα απολύσουν εκπαιδευτικούς, να κατευνάσουν τις αντιδράσεις. Το ποτάμι, όμως, δεν γυρίζει πίσω. Ούτε για την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, ούτε για τους σχολάρχες που χάνουν οσονούπω το μεγάλο χορηγό τους. Όλοι μαζί πρέπει να αγωνιστούμε για την αξιοπρέπειά μας, για να μπορούμε να σταθούμε με θάρρος και γενναιότητα στην τάξη μας, χωρίς να είμαστε αντικείμενο χειραγώγησης και απειλών.
Χωρίς αγώνα, τίποτε δεν κατακτιέται. Σε ένα μήνα το ΣτΕ θα κρίνει την εγκυρότητα της εγκυκλίου Αρβανιτόπουλου, η οποία, εάν εφαρμοζόταν, θα καταργούσε τη συνταγματική επιταγή για κρατική εποπτεία στην ιδιωτική εκπαίδευση με τραγικές συνέπειες για όλους μας. Όσοι εφησυχάσουν, αδιαφορήσουν, κάνουν πίσω, παίρνουν το βάρος της ιστορικής ευθύνης. Οι χιλιάδες ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί που έκαναν το 1977 δύο μήνες απεργία σε πολύ σκληρότερες εποχές για να κατακτηθεί ο νόμος 682/77 δείχνουν το δρόμο. Όσα κέρδισαν γενιές ιδιωτικών εκπαιδευτικών, δεν πρέπει να τα πετάξουμε στον κάλαθο των αχρήστων.
ΟΛΟΙ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΗΝ 48ΩΡΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ& ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 16&17/9/2013
ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ, 16/9, ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ
(ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΝΟ ΤΗΣ ΟΙΕΛΕ ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ ΣΤΙΣ 12μ)
Μενού
