28.05.2011 Στα πλαίσια ολοσέλιδου άρθρου με τίτλο «Το σχολείο αρκείται στα αγγλικά και η δεύτερη γλώσσα φεύγει…» που δημοσιεύεται στη σημερινή έκδοση της «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ» παρατίθεται και κείμενο του συναδέλφου Γερμανικής Φιλολογίας Χρήστου Αστερίου.
ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΕΙΣ – του Νίκου Βατόπουλου
ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ στα αρμόδια υπουργεία – Του Tάγματος Iπποτών Aκαδημαϊκου Φοινικα (Μέλη του είναι Έλληνες πολίτες παρασημοφορημένοι από το γαλλικό κράτος)
Multikulti και πολυγλωσσία
Τον περασμένο Οκτώβριο αναγγέλθηκε επίσημα το τέλος του πολιτιστικού πλουραλισμού (γνωστότερου ως multikulti) όταν η καγκελάριος Μέρκελ μίλησε απερίφραστα για την αποτυχία του μοντέλου συνύπαρξης διαφορετικών πολιτισμών στα εδάφη τής άλλοτε «ανοιχτόκαρδης» Γερμανίας.
Οι μεταπολεμικές ενοχές υποχώρησαν, οι καιροί άλλαξαν και κάθε κατεργάρης θα κληθεί να επιστρέψει στον δικό του, μικρότερο ή μεγαλύτερο «πάγκο», προσπαθώντας να επιβιώσει με όσα του έχουν κληροδοτήσει οι παραδόσεις του, η Ιστορία, η θρησκεία.
Η παγκόσμια οικονομική ανέχεια φαίνεται να οδηγεί προς μια αυξανόμενη περιχαράκωση, προς έναν έντονο συντηρητισμό που παύει να δείχνει έστω και στοιχειώδη ανοχή για καθετί που δεν είναι οικείο. Για κάποιον που μάχεται για τον επιούσιο η εικόνα του ξένου αρχίζει να γίνεται αφόρητη μέσα στον ορυμαγδό προβλέψεων για ένα δύστηνο μέλλον.
Σ’ αυτή την ιδιότυπη παγκοσμιοποίηση της εσωστρέφειας οι γλώσσες θα παίξουν τον ρόλο τους. Αν «γλώσσα» σημαίνει «πατρίδα» τότε η αναγκαστική συσπείρωση γύρω από τη μητρική και την παντοκράτειρα Αγγλική δεν θα επιφέρει αλλαγή μόνο στις γλωσσικές, αλλά και στις ευρύτερες κοινωνικές συμπεριφορές.
Η κατάκτηση μιας ξένης γλώσσας σημαίνει επίπονη οικειοποίηση άλλων ρυθμών, μεθόδων και κωδίκων, μαρτυρά δίψα για γνώση διαφορετικών τρόπων του φέρεσθαι και οδηγεί τις περισσότερες φορές στην διάλυση προκαταλήψεων.
Γι’ αυτό και ο φημολογούμενος εξοβελισμός κάθε ξένης γλώσσας πλην της Αγγλικής από τα δημόσια ελληνικά σχολεία θα πρέπει να εκληφθεί σαν γενναίο πισωγύρισμα σε εποχές πολιτιστικής ένδειας. Ο μαθητής του μέλλοντος δεν μπορεί παρά να είναι πολύγλωσσος, όχι μόνο επειδή το απαιτεί η αμείλικτη αγορά εργασίας σε μια τουριστική χώρα όπως η Ελλάδα, αλλά κι επειδή μέσα από την πολυγλωσσία και την παρεπόμενη γνωριμία του με ξένους πολιτισμούς διαμορφώνει χαρακτήρα.
Αν το εφόδιο της πολυγλωσσίας, έστω και λειψό, πάψει να προσφέρεται στη δημόσια εκπαίδευση και η εκμάθηση ξένων γλωσσών καταστεί ακριβό σπορ για λίγους, οι επιδράσεις της έλλειψής της δεν θ’ αργήσουν να γίνουν αντιληπτές.
* Ο κ. Χρήστος Αστερίου είναι εκπαιδευτικός και συγγραφέας
ΤΟ ΑΡΘΡΟ (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 28.05.2011)
Μενού
